Skuteczne rozwiązanie problemu podwinięcia powieki wymaga specjalistycznej diagnostyki i fachowego doboru metody leczenia. Zespół specjalistów kliniki LENS pomoże Ci uwolnić się od dyskomfortu i problemów zdrowotnych związanych z podwinięciem powieki. Entropion występuje u ok. 2,1% osób w podeszłym wieku.
Podwinięcie powieki (łac. entropion palpebrae), polega na odwróceniu brzegu rzęsowego powiek w kierunku worka spojówkowego. Stan ten dotyczy zazwyczaj powieki dolnej. Może dotyczyć jednego lub obojga oczu.
Najczęściej podwinięcie powieki związane jest ze starzeniem się narządu wzroku. Powstaje w wyniku zaniku tkanek powieki dolnej, zwłaszcza osłabienia działania mięśni rozwierających szparę powiekową. Procesy inwolucyjne sprawiają, że powieka wiotczeje w wymiarze poziomym, więzadła szpary powiekowej, szczególnie boczne, zmniejszają swoje napięcie, a mięsień okrężny oka uwypukla się ku przodowi.
Entropion może powstawać także na skutek bliznowacenia powiek po urazie, oparzeniu, stanie zapalnym lub zabiegu chirurgicznym. Bliznowacenie jest najpowszechniejszą przyczyną podwinięcia powieki górnej. Z kolei ostre porażenne podwinięcie powiek obserwowane jest najczęściej po chirurgii wewnątrzgałkowej u pacjentów z nierozpoznanymi wcześniej zmianami inwolucyjnymi (takimi, jak przetrwały skurcz mięśnia okrężnego powiek).
Wrodzone podwinięcie powieki stwierdza się przy urodzeniu jako wadę rozwojową. Warto jednak wiedzieć, że wrodzone podwinięcie powieki występuje sporadycznie.
Częstość występowania podwinięcia brzegu rzęsowego powiek narasta wraz z wiekiem. Jest to choroba charakterystyczna dla wieku starczego, która wynika ze zwyrodnienia tkanki elastycznej i włóknistej powiek.
Podwinięcie brzegu rzęsowego w stronę gałki ocznej powoduje stałe drażnienie spojówki i rogówki, co może doprowadzić do powstawania punktowatych ubytków nabłonka, a w ciężkich przypadkach – do owrzodzenia rogówki i powstawania łuszczki. Do głównych objawów towarzyszących entropionowi należą: ból oka, łzawienie oraz przymglenie widzenia.
W razie wystąpienia objawów związanych z podwinięciem powieki, takich jak zapalenie spojówek i rogówki, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza okulisty. Zastosowanie odpowiednich leków może złagodzić ostre objawy. Użycie plastrów, które mają na celu odwrócenie brzegu podwiniętej powieki dolnej, pozwala z kolei na uzyskanie czasowej ulgi. Trwałą ulgę można uzyskać poprzez leczenie chirurgiczne.
Rozpoznanie entropionu opiera się na badaniu okulistycznym, w którym stwierdza się nieprawidłowe podwijanie się brzegu rzęsowego do worka spojówkowego. Można zaobserwować również cechy podrażnienia spojówek, a nawet ubytki nabłonka rogówki barwiące się fluoresceiną podczas badania w lampie szczelinowej.
Celem leczenia chirurgicznego jest wywinięcie brzegu powieki dolnej i rzęs na zewnątrz. Można to osiągnąć, stosując różne techniki chirurgiczne, m.in. poprzez założenie szwów rotacyjnych, odtworzenie tarczkowych przyczepów mięśni rozwierających szparę powiekową lub przecięcie tarczki powiekowej z ewentualnym przeszczepem błony śluzowej pobranej z podniebienia twardego. Około 2 – 3 szwy rotacyjne zakłada się na pełną grubość powieki dolnej w odległości 3 mm od brzegu rzęsowego, zachowując między nimi około 3 milimetrów odstępu. Szew zakłada się od dolnego załamka spojówki na zewnątrz, kierując igłę skośnie ku górze.
Po operacji należy przez 7–10 dni podawać do worka spojówkowego maść z antybiotykiem. Zdjęcie szwów następuje po 7 dniach od zabiegu.
Tak, innym zabiegiem jest tzw. kantopeksja zewnętrzna. Polega ona na przecięciu dolnej odnogi więzadła bocznego, uwolnieniu skóry wraz z mięśniem okrężnym od przedniej powierzchni tarczki i następowym wycięciu skóry. Po wycięciu spojówki pokrywającej tylną powierzchnię tarczki powieki dolnej, wprowadza się ją w obręb odnogi górnej więzadła zewnętrznego szpary powiekowej i przyszywa szwem niewchłanialnym, a następnie zszywa się skórę.
W podwinięciu powieki stosuje się również operację metodą Weissa, która pozwala na długotrwałą korekcję. Zabieg polega na poziomym przecięciu powieki dolnej na całej grubości oraz założeniu szwów rotacyjnych.
Z kolei operacja metodą Jonesa napina retraktory powieki dolnej, co powoduje zwiększenie ich siły i tworzy barierę pomiędzy przedprzegrodową i przedtarczkową częścią mięśnia okrężnego oka.
Po zakończeniu leczenia należy kontrolować stan powieki, zwracając szczególną uwagę na pojawianie się nawrotu podwinięcia lub jego wystąpienie w innym miejscu powieki albo w drugim oku. Takie objawy są wskazaniami do ponownej wizyty u lekarza okulisty i ewentualnego ponownego leczenia chirurgicznego. Zapraszamy do kliniki LENS w celu wyjaśnienia wszelkich wątpliwości związanych z leczeniem entropionu.
Copyright © Centrum Diagnostyki i Mikrochirurgii Oka -LENS Sp. z o.o. 2024, wszystkie prawa zastrzeżone
